In het voortdurend veranderende landschap van Europese regelgeving vormt de dynamiek tussen financiële integriteit en bedrijfsverantwoordelijkheid een aanleiding voor kritische analyse en daarmee ook voor een kans vanuit het due diligence perspectief. Van de vergaderzalen van financiële instellingen tot de bestuurskamers van multinationale ondernemingen worstelen managers met een complex web van richtlijnen en voorschriften die gericht zijn op zowel naleving als duurzaamheid.
Voor financiële instellingen vormen de Anti-witwasrichtlijnen (AMLD) solide pijlers in de strijd tegen illegale financiële activiteiten. Deze richtlijnen verplichten tot grondige klantonderzoeksmaatregelen, waarbij nauwgezet aandacht wordt besteed aan het identificeren en beheersen van risico’s op witwassen van geld en financiering van terrorisme. Tegelijkertijd betekent de aanstaande Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDDD) een verplichting om milieu-, sociale en governance (ESG) overwegingen in financiële besluitvorming te integreren. Als hoeders van financiële integriteit zijn financiële instellingen dan niet alleen verantwoordelijk voor het voorkomen van financiële misdrijven, maar ook voor het bevorderen van duurzame praktijken binnen hun klantenbestand.
Ook bedrijven bevinden zich in een doolhof van regelgeving, waarbij de CSDDD de schijnwerper richt op transparantie in de toeleveringsketen en duurzaamheid. Nu grote bedrijven worden geconfronteerd met de verplichting om due diligence te verrichten naar ESG-risico’s en -gevolgen, is de noodzaak voor verantwoord zakendoen nog nooit zo duidelijk geweest. Parallel hieraan richt de Britse Modern Slavery Act zich op het uitbannen van de risico’s op moderne slavernij en mensenhandel binnen toeleveringsketens, waarbij bedrijven worden gedwongen om ongemakkelijke waarheden onder ogen te zien en doortastende actie te ondernemen. Juridische en compliance professionals, als vertrouwde adviseurs, spelen een cruciale rol bij het sturen van bedrijven door deze regelgevende landschappen, waarbij ze enerzijds zorgdragen voor naleving van rapportagevereisten en anderzijds een cultuur van transparantie en verantwoordelijkheid bevorderen.
Te midden van dit regelgevende landschap staat de EU-richtlijn betreffende niet-financiële verslaglegging (NFRD) als mijlpaal op weg naar transparante bedrijfsrapportages. Door de openbaarmaking van niet-financiële informatie, waaronder ESG-aangelegenheden, verplicht te stellen, geven deze richtlijnen belanghebbenden de informatie die nodig is om weloverwogen beslissingen te nemen en bedrijven verantwoordelijk te houden voor hun sociale- en milieueffecten.
Terwijl het Europese regelgevende landschap blijft evolueren, blijft de noodzaak voor financiële integriteit en bedrijfsverantwoordelijkheid onveranderd. Of het nu gaat om financiële instellingen, bedrijven of juridische en compliance adviesdiensten, betrokkenen moeten deze regelgevende zeeën met behendigheid, vooruitziendheid en met een vastberaden toewijding aan ethisch gedrag en duurzame praktijken bevaren. Door dit te doen, kunnen ze niet alleen risico’s beperken en de reputatie borgen, maar ook bijdragen aan een eerlijkere en rechtvaardiger wereldwijde economie.