In de afgelopen tien jaar is de tijd die nodig is voor due diligence (DD) aanzienlijk toegenomen, ondanks de vooruitgang in digitalisering en automatisering. Waar de gemiddelde due diligence-periode tien jaar geleden nog 18 weken bedroeg, is deze vandaag de dag gestegen tot 29 weken. Deze trend, beschreven in het rapport “The Dynamics of Due Diligence” (2024) van het M&A Research Centre aan de Bayes Business School en SS&C Intralinks, wijst op een toename in de complexiteit van transacties en de daarmee gepaard gaande noodzaak om meer tijd, geld en deskundigheid beschikbaar te stellen voor grondig onderzoek. De functionaliteit van DD-onderzoek is duidelijk naar een hoger niveau getild. Dit artikel onderzoekt de oorzaken van deze toegenomen complexiteit en biedt strategieën om de processen te beheersen en de kosten te optimaliseren. De toename in de duur van DD-processen kan worden toegeschreven aan verschillende factoren. Allereerst zijn de marktdynamieken complexer geworden. Veranderende marktomstandigheden, inclusief de globalisering van markten en geopolitieke verhoudingen, vereisen diepgaande analyses om risico’s en kansen goed te kunnen beoordelen. De opkomst van nieuwe markten en handelsverdragen heeft de internationale handel aanzienlijk veranderd. Daarnaast speelt, zeker in de Europese context, de steeds strengere regelgeving een belangrijke rol. Deze strengere regelgeving legt extra lagen van controle en documentatie op, wat meer tijd en expertise vergt. Hoewel technologische vooruitgang due diligence-processen kan versnellen, leidt de complexiteit van nieuwe technologieën vaak tot uitgebreidere evaluaties en een grotere behoefte aan deskundigheid. Dit geldt vooral voor investeerders die geavanceerde technologieën gebruiken of ontwikkelen. Daarnaast zijn duurzaamheids- en governance- vereisten steeds belangrijker geworden, waardoor extra due diligence noodzakelijk is om te voldoen aan ESG-criteria (Environmental, Social, and Governance). Deze factoren zijn zeer relevant voor alle bedrijfstakken, maar vooral in sectoren zoals de financiële dienstverlening, waar regelgeving en compliance steeds strikter worden. Om de complexiteit te beheersen en de sterk opgelopen kosten van externe adviseurs en interne deskundigen te beperken, is een geoptimaliseerde due diligence-aanpak vereist. Een projectmanagementstrategie die gebruik maakt van PRINCE2 voor het onderzoekstraject en het MKDH-model (Macht, Kracht, Draagvlak, Haalbaarheid) voor het besluitvormingstraject kan hierin voorzien. De integratie van PRINCE2 en het MKDH-model helpt niet alleen de complexiteit te beheersen, maar ook de kosten te optimaliseren. In de initiatie- en planningsfase stelt PRINCE2 projectdoelen en deliverables vast, identificeert belanghebbenden en bepaalt hun verwachtingen en vereisten. Vervolgens worden de due diligence-activiteiten gepland, inclusief de benodigde deskundigheid, en een tijdlijn opgesteld. Tijdens de uitvoering van het onderzoek worden de geplande due diligence-activiteiten uitgevoerd, bevindingen en risico’s gedocumenteerd, en regelmatig gecommuniceerd met belanghebbenden over de voortgang. Na voltooiing van elke onderzoeksfase wordt het MKDH-model gebruikt om de bevindingen te evalueren en gefundeerde beslissingen te nemen over de voortzetting, aanpassing of beëindiging van de deal.
Conclusie
De toenemende complexiteit van due diligence-processen vraagt om een geoptimaliseerde aanpak om de doorlooptijd te verkorten en de kosten te beheersen. Door het gebruik van PRINCE2 voor het onderzoekstraject en het MKDH-model voor het besluitvormingstraject, kunnen investeerders de uitdagingen van due diligence-processen beter beheersen. Deze geïntegreerde aanpak zorgt voor een gestructureerde, gedisciplineerde uitvoering van het DD-proces en weloverwogen besluitvorming, wat de kans op succesvolle deals vergroot en bijdraagt aan betere financiële en strategische uitkomsten.